www.afgancy.fora.pl

bari

Znalazłem taki artykuł - myślę że ciekawy Wink

Królestwo Afganistanu w XX. wieku

Pomimo licznych prób, Afganistan nigdy nie został w pełni skolonizowany przez żadne mocarstwo europejskie. Panujący od 1919 roku król Amanullah podjął próbę wprowadzenia reform. W 1923 roku wprowadził konstytucję, powszechną edukację i zniósł niewolnictwo.

Amanullah został w 1929 roku obalony w wyniku spisku konserwatystów. Po kilku miesiącach zamętu, władzę przejął jego krewny, Mohammed Nadir Szach. Gdy ten zmarł w 1933 roku, na tronie zasiadł jego syn, Mohammed Zahir Szach i panował do 1973 roku.

Pod rządami Mohammeda Zahir Szacha usiłowano unowocześnić Afganistan, bez naruszania pozycji monarchy. W roku 1949 odbyły się pierwsze wybory do parlamentu, choć z powodu zakazu działalności partii politycznych miał on niewielkie znaczenie.

W polityce zagranicznej Afganistan deklarował swoją neutralność, choć w praktyce zacieśniał konktakty polityczne, gospodarcze i wojskowe ze Związkiem Radzieckim. W latach 1953-1963 premierem Afganistanu był stryjeczny brat króla, Mohammad Daud. Prowadził on politykę modernizacji i inicjował proces emancypacji kobiet.

Popularność Mohammada Dauda spowodowała, że król Mohammad Zahir Szach, w obawie o własną pozycję, odsunął go od sprawowania władzy. Zapowiedziano jednak kontynuowanie reform, a w 1964 roku zezwolono na istnienie partii politycznych. Skorzystali z tego komuniści afgańscy, którzy ogłosili powstanie Ludowo-Demokratycznej Partii Afganistanu (LDPA), na czele której stanął Nur Muhammad Taraki.

Wybrany w 1965 roku parlament był zdominowany przez konserwatystów, było to wygodne dla króla Mohammada Zahir Szacha. Nie był on zainteresowany w kontynuowaniu reform mogących potencjalnie osłabić jego władzę. W roku 1971 katastrofalna susza spowodowała śmierć setek tysięcy ludzi. Przyczyniło się to do wzrostu nastrojów antymonarchistycznych

Powstanie Republiki Afganistanu

17 lipca 1973 roku, król Mohammad Zahir Szach został obalony. Afganistan proklamowano republiką, a prezydentem został Mohammad Daud. Nowe władze podjęły ambitny program reform w zakresie stosunków własnościowych, prawa, oświaty i emancypacji kobiet. W 1974 roku fundamentaliści podjęli próbę przewrotu mającego doprowadzić do powstania republiki islamskiej. Również Ludowo-Demokratyczna Partia Afganistanu, która początkowo udzieliła Mohammadowi Daudowi poparcia, stopniowo przeszła do opozycji.

W roku 1978 Mohammad Daud podjął próbę likwidacji Ludowo-Demokratycznej Partii Afganistanu. Czołowi działacze lewicy, m.in. Nur Muhammad Taraki i Babrak Karmal, zostali aresztowani. W odpowiedzi, doszło do wybuchu 27 kwietnia 1978 roku, tzw. rewolucji kwietniowej, kierowanej przez Hafizullaha Amina. 28 kwietnia Mohammad Daud został zamordowany, a Ludowo-Demokratyczna Partia Afganistanu przejęła władzę.

Afganistan od rewolucji kwietniowej do interwencji radzieckiej

Po przejęciu władzy, w łonie Ludowo-Demokratycznej Partii Afganistanu rozpoczęły się ostre walki frakcyjne. Kilka miesięcy po rewolucji kwietniowej, część czołowych działaczy została wysłana na stanowiska ambasadorów. Po pewnym czasie zostali oni oskarżeni o przygotowywanie spisku. Część z nich została aresztowana, a część wybrała emigrację.

Nowa władza podjęła szeroko zakrojone reformy: zakazano kupowania żon, zrównano prawa kobiet i mężczyzn, rozpoczęto akcję zwalczania analfabetyzmu i reformę rolną. Zmiany te wywołały szok społeczeństwa przywiązanego do tradycji i religii. Jesienią 1978 roku rozpoczęli serię wystąpień antyrządowych. W marcu 1979 roku w Heracie wybuchło powstanie, które zostało krwawo stłumione (40 tysięcy ludzi zginęło lub zostało rannych).

Powstańcy przeciwko władzy komunistów w Kabulu nazwani zostali przez prasę światową "mudżahedinami". Słowo to oznacza uczestnika świętej wojny - dżiahdu (jihad). Według Rosjan byli to "basmacze" (bandyci) lub duszmani (wrogowie). Mudżahedini otrzymywali wsparcie z Pakistanu, Arabii Saudyjskiej, Egiptu i innych państw islamskich.

Po wybuchu powstania, Nur Muhammad Taraki zwrócił się do Związku Radzieckiego z prośbą o pomoc wojskową. Pomimo podpisania 5 grudnia 1978 roku układu o przyjaźni i współpracy, który zakładał taką ewentualność, Moskwa odmówiła.

Wiosną i latem 1979 roku nasilała się w kierownictwie Ludowo-Demokratycznej Partii Afganistanu walka o władzę. 14 września 1979 roku Nur Muhammad Taraki zginął z rozkazu Hafizullaha Amina, który dwa dni później ogłosił się nowym prezydentem.

Nowy prezydent zaostrzył represje wobec opozycji. Rozpoczął także czystkę w szeregach Ludowo-Demokratycznej Partii Afganistanu w celu usunięcia zwolenników Nur Muhammada Tarakiego. Odrzucił też radzieckie rady, dotyczące polityki wewnętrznej.

[link widoczny dla zalogowanych]

MW-750

Tu trochę fotek jak to fajnie i pięknie było zanim doszło do konfliktu - kobiety normalnie ubrane, brak ruin, kobiety w szkołach i na uniwersytetach, fabryki, biblioteki itp jednym słowem normalny kraj lat 60 i 70-tych
[link widoczny dla zalogowanych]
[link widoczny dla zalogowanych]
[link widoczny dla zalogowanych]
[link widoczny dla zalogowanych]